Şepal Berzencî Rawestina te..

Herdû gulên çavên te ..ez xistim hundurê xwede ..
li jor li asumanan .. tîpan xwe dûrî min dikirin..
û xwe bi teve girêdidan .. û min guhdariya çavên te
yên bi bihn di kir.. digotin :
- ez û te bilbilê vê çola bê dawîne....
her şaxek ji porê te ..xêzeke sipî bû di dilê min de ..
çarşema reş sipî bû.. bi wan kewên te di firandin ji ber
herdû biskan.. ji genimê destê minî windayî dixwarin..
rawestina te..
rawestina te li ser demirê gund..destana evîndareke dîn bû
herdû lepên min xwe davêtin dara te ya bilind..û..
hildikşiyan.. û.. hildikşiyan..tanî şûşa te ya sipî ..
şûşa miştî hingivê hundurê te ..û xwe davêtin ...
dilopa ji çenê dadiket..
jiyana lêvên min ji vexwarina hingivê ber herdû gulên tebû..
lê.. lê..payebûna te ..mina leşkerekî serbiketiye..
dijwariya roniya gerdena te ya ji mûşê..nema hêlan
xweşiya li cihanê bibînim..
rawestina te..
rawestina te..li ser demirê gund..ez kirme şêrek bê
hêlîn ..bê tirs..bê daristan..bê neynûk..bê diran..
lê.. bi evîn..û xwediyê dilekî ..bi kul û keser û şîn..
rawestina te..
rawestina te li ser demirê gund ..
vekirin di dilde sed birîn û... birîn.....

Qamişlo 2003