Kuştiyê destê te me

Awira çavê te cana wek birûsk û areş e

Ew kesê ku têkevî ber bê guman bextikreş e

çayê Hemrînê bi tûn ve qet xwe nagrî ew li ber

Rengê dîwarê li Berlîn wê ji bin ve hilweş e

Wextê Kawa ser li Ezdîhak ewî sed perçekir

Bê guman ew awira çave te bû ew derfeş e

Neynika Eskenderê Romî bixwe çave te bû

Keleha Dara şikand xwe li ber negirt marê reş e

Yê birîndarê te bî ger ser Rûhil Qudis

Fêde nakî şêx şemis bê ser ji gelyê Laleş e

Dakevî erda ji ezmanê bilind Isa Mesîh

Fêde nakî ew bixûra destê metran û keşe

Min divê ez bême kuştin bi awirê çavên belek

Pakrewan ez herme gorê heqrewa û gerdeş e

Pir sizaye ku bi merdî kuştiyê destê te bim

Ne bi dest wawîk û hirçan rovî û gayê beş e

Ta evîndar bêne ser gora min bêjin kuştiyo

Sed hezar rehmet li ser canê te cê te pir xweş e

Ger wekî min tu bizanî firseta umrê ciwan

çerx û dewra firsetê demsal ji xwe sih û şeş e

Bendê qanûna evînê ger dixwazî guh bidê

Xezelên Tîrêj bixwîne ew ne dîn û serxweş e

Dîlbera xwe ey bira nefroş bi dînar û dirav

Wê bi yek dî meghure yê bugherî ew rûreş e